brodawki wirusowe

Usuwanie brodawek wirusowych

Zauważyłeś punktowe zmiany skórne na podeszwie stopy? To mogą być brodawki wirusowe, tzw. kurzajki.

Brodawka wirusowa wywoływana jest przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV), który występuje w ponad 100 odmianach. Ważne jest by nie pomylić jej z odciskiem. Okres inkubacji od momentu zakażenia może trwać nawet 12 miesięcy (istnieją badania mówiące nawet o 3 latach). Aby terapia była skuteczna bardzo ważna jest ścisła współpraca z podologiem. Brodawki nie należy w żaden sposób pobudzać tj. ścierać, ścinać. Takie zachowanie powoduje jej powiększenie lub rozsianie.

Klasyfikacja brodawek w obrębie stóp:

• Myrmecia – zlokalizowane punktowo, głębokie. Najczęściej bolesne, przez co mogą utrudniać chodzenie.
• Mozaikowe – liczne, zlewające się, powierzchowne. Mają powierzchnię przypominającą kalafior. Bardzo rzadko dają odczucia bólowe.

Czas trwania terapii różni się w zależności od pacjenta i jest ściśle powiązany ze stanem zdrowia, sprawnością systemu immunologicznego oraz poziomem wit. D3. Dlatego zaleca się wykonanie badania poziomu witaminy D3.

Metodę terapii brodawek w gabinecie oraz pielęgnację domową dobiera się indywidualnie pod pacjenta. W naszym gabinecie stosujemy terapię metodą chemiczną oraz elektrokoagulację.

METODY CHEMICZNE

Jest to jedna z najbardziej konwencjonalnych metod leczenia brodawek. Stosuje się wówczas miejscowo różnego rodzaju substancje drażniące, które chemicznie likwidują zmienioną chorobowo tkankę.

Jest to metoda najmniej traumatyzująca dzieci, ponieważ zabieg obejmuje jedynie oczyszczenie zmiany i aplikację preparatu. Należy jednak mieć na uwadze możliwość pojawienia się dyskomfortu przy oczyszczaniu (szczególnie jeśli zmiana jest od dawna) oraz szczypanie podczas aplikacji preparatu leczniczego.

ELEKTROKOAGULACJA

Polega na ścięciu białek tkanek chorobowo zmienionych za pomocą prądu elektrycznego o wysokiej częstotliwości. W trakcie wykonywania zabiegu wywołuje się łuk elektryczny którym wypala się jak największą liczbę komórek brodawki doprowadzając do ich zwęglenia.

Jest to jedna z najbezpieczniejszych metod pod kątem powstania potencjalnego zakażenia, ponieważ zwęglona tkanka pełni rolę strupa, który chroni przed patogenami (najbardziej narażony jest za to obszar wokół strupa).

Przeciwwskazania do elektrokoagulacji:

• cukrzyca
• zaburzenia układu krążenia
• zaburzenia krzepnięcia krwi
• metalowe implanty w organizmie
• nowotwory i stany po leczeniu nowotworów
• epilepsja
• choroby zakaźne
• menstruacja
• skłonność do bliznowacenia i blizn przerosłych
• choroby serca, rozrusznik serca
• ciąża

Bardzo ważne jest odciążanie zmian. Świeżo oczyszczona tkanka, potraktowana środkami mającymi na celu zwalczenie wirusa jest bardziej wrażliwa na czynniki środowiskowe. W tym celu można zastosować kółeczka odciążające lub specjalnie docięte blaty odciążające.

Przy każdej z metod może wystąpić PUS, czyli stan zapalny z treścią ropną. Najlepiej jest się wtedy zgłosić do gabinetu w celu odbarczenia zmiany i założenia opatrunku. Potem już samodzielnie w domu należy je zmieniać raz dziennie. Podstawą jest wtedy odciążanie zmienionej chorobowo kończyny.